Tres anos despois de recibir o Nobel de Medicamento por descifrar os segredos da redes neuronais do cerebro, Santiago Ramón y Cajal consideraba que o máis importante elemento para a conservación da súa saúde era, nin máis nin menos que a auga de Cabreiroá, manancial do que fixo uso durante máis dun ano, segundo se recolle nunha carta manuscrita que o propio Cajal remite ao director do establecemento termal ourensán e que acaba de saír á luz. Un novo mural, na rúa Canela Cega, reivindica este feito en Verín.
Ramón y Cajal foi o patólogo de maior relevancia mundial a finais do século XIX e principios do XX, grazas aos seus estudos sobre a natureza da célula, concretamente das que constitúen o sistema nervioso, as neuronas, e da súa asociación en redes para a conformación do sistema nervioso.
Estes descubrimentos realizounos en colaboración co italiano Camilo Golgi, o que lles valeu a ambos o Nobel de Medicamento de 1906. Golgi tamén foi coñecido polo método de tinción das placas que levan o seu nome, e que aínda hoxe en día utilízanse para contrastar os tecidos observados no microscopio.
Humildade
Home enormemente erudito, perdera a súa saúde tras participar na guerra de Cuba, onde contraeu a malaria, e quedou tremendamente debilitado e con graves secuelas. Este gran médico, racionalista e humilde, acudiu a Verín para tratar estas doenzas en 1909.
Desta forma, o restablecemento e o benestar que lle proporcionou o auguismo de Verín permitiulle a Cajal encarar o tramo final da súa obra, concretamente as súas obras biográficas e os estudos sobre a “Dexeneración e rexeneración do sistema nervioso central”, cun traballo continuo na docencia e a investigación ata a súa morte en 1934.
Da vinculación de Cajal co balneario verinés xurdiu, desde entón, a cualificación do laboratorio do premio Nobel da certificación das augas da buvete de Cabreiroá, que aínda obra hoxe en día na entrada da súa fonte principal.
