A presidenta do Colexio de Enfermaría de Ourense, Ascensión Pérez Sampayo, fai balance do ano 2017 e avanza os novos proxectos para 2018. Confía en que o Observatorio de Agresións faga sentir protexidos aos colexiados, opina que a enfermaría ourensá vive un momento de unión que permitirá avanzar cara a grandes proxectos e insta aos e ás profesionais a investigar e a presentar os seus proxectos de formación á organización colexial.
Cal é o balance de 2017?
Ascensión Pérez: “Foi un ano moi positivo para a enfermaría ourensá porque nestes momentos o colectivo está totalmente unido en todos os estamentos e iso permitiranos avanzar en grandes proxectos e cara á excelencia”.
Cales foron os grandes proxectos do ano que rematou?
A.P.: “Destacaría dúas cuestións. Por unha banda, a posta en marcha na organización colexial dun servizo de apoio á investigación e, por outro, a firma dun convenio coa Deputación de Ourense sobre termalismo. Creo que son os dous grandes proxectos do ano”.
En que punto está o convenio sobre termalismo? Avanzouse nel?
A.P.: “Este convenio nace co obxectivo de que os profesionais de enfermaría poidan realizar unha indicación correcta das augas termais, un gran potencial que temos en Ourense. Queremos que esa parte lúdica do termalismo transfórmese tamén nunha indicación terapéutica, porque pode haber un uso correcto ou incorrecto das mesmas, en función de patoloxías asociadas que poida ter cada usuario. O que avancemos a partir de agora no convenio xa depende de que nos impliquemos os colexios profesionais de médicos, enfermaría e de farmacéuticos, para ver se somos capaces de facer unha indicación terapéutica para os usuarios desas augas”.
Hai formación respecto diso no grao de enfermaría?
A.P.: “É outro dos proxectos nos que traballamos. Queremos que se poida inculcar aos profesionais, na propia formación de grao da enfermaría, o potencial e as indicacións terapéuticas das augas termais. É un asunto que está pendente de que nos sentemos, pero creo que terá boa acollida. Creo que en 2018 teremos tempo de sentarnos os colexios profesionais, seleccionar o persoal para que traballe no proxecto e levalo á Consellería de Sanidade, para que incorpore a información terapéutica das augas termais que temos na provincia.
Non se presta atención aos usos terapéuticos e mineromedicinales das augas?
A.P.: “Preocúpanos que non se preste atención ás augas mineromedicinales e que se oculte o seu potencial en beneficio dos usos lúdicos das mesmas. Cremos que se debe potenciar o aproveitamento mineromedicinal das nosas augas”.
Unha novidade do 2017 foi a posta en marcha do servizo de apoio á investigación.
A.P.: “Si, o Colexio de Enfermaría puxo a disposición dos profesionais de Ourense unha persoa de apoio que lles axuda a romper ese tabú que temos en enfermaría coa investigación, a normalizar esta situación dentro da súa formación e a adquirir autonomía. É unha vía pola que queremos avanzar. Queremos que os e as profesionais de investiguen máis, porque cremos que crecen cando investigan, cando len os seus propios artigos”.
Por que existe ese tabú na enfermaría?
A.P.: “Eu creo que o sistema sanitario é cada vez máis complexo e os actores principais, que somos médicos e enfermeiras, temos que traballar con protocolos consensuados. Se todos entendémonos e temos protocolos sobre como traballar, quédanos moito tempo á investigación. Tamén axudará a tecnoloxía, que vai simplificar algúns procesos e axudaranos a reducir o gasto sanitario. Se gañamos tempo con mecanismos e instrumentos que nos faciliten o traballo, teremos tempo para investigar máis”.
Prevé o colexio estimular a investigación con algún premio?
A.P.: “Non descartamos esta opción cando vexamos que o servizo ten unha alta demanda e que existe un interese real por parte dos profesionais. Este ano xa foron premiados proxectos de enfermeiras con traballos dirixidos desde aquí e esperamos que sigan chegando premios. Cando todos rememos cara ao mesmo lado nunha provincia pequena como é Ourense, quizais podamos pór en marcha un premio á investigación”.
O 2018 chega coa posta en marcha do Observatorio de Agresións.
A.P.: “Si, é un dos alicerces do ano. Queremos que os profesionais entendan que non se teñen que personar eles se son vítimas de agresión, que se personará tamén o Colexio de Enfermaría, onde recibirán todo o asesoramento xurídico que necesiten no momento en que se produza unha agresión e para dar parte das agresións ao xulgado. É importante polo en marcha e espero que os colexiados sentan protexidos e colaboren con este proxecto”.
E haberá campaña de concienciación.
A.P.: “Efectivamente, estamos a traballar nunha campaña de concienciación para o primeiro semestre do ano. Queremos mostrar o traballo que fan os profesionais da enfermaría de Ourense e deixar claro que nunca, nas súas decisións profesionais, hai ánimo de prexudicar ao paciente. Ao contrario, son decisións adoptadas cun criterio clínico e polo ben do paciente ou usuario”.
Algunha novidade sobre o plan anual de formación para colexiados?
A.P.: “O plan de formación ten unha parte que é un convenio coa Escola Internacional de Ciencias da Saúde. Pero temos outra parte na que son os nosos colexiados os que poden presentar o seu plan de formación. Nós avaliámolo, acreditámolo e pómolo en marcha. Por iso, quero lembrar que o enfermeiro ou a enfermeira que teña inquietude de impartir formación, pode desenvolvela no propio colexio. A organización colexial está aberta e á súa disposición”.
Está nun bo momento a enfermaría ourensá?
A.P.: “Hai un tema que nos preocupa e é a tensión ao que están sometidos os profesionais e que fai que se produzan xubilacións anticipadas a pesar de que perden diñeiro para a súa pensión. Pensar que lles compensa iso para evitar a tensión co que chegan os profesionais a casa, preocúpanos. O que ocorre é que ninguén coida ao coidador. Temos que humanizar a profesión e conseguir que os profesionais sentan como en casa, que lles deixen xestionar os recursos en cada unidade. Iso, ademais de facilitar o traballo e axudar a que sentan como en casa, permitirá aforrar custos sanitarios. Porque cando unha enfermeira prescribe, o sistema aforra”.
Avecíñanse cambios na enfermaría? Fálase de máis especialización, prescrición?
A.P.: “O proxecto a 2020 consiste nunha transformación da enfermaría e isto non pode volver atrás. Os e as profesionais teñen que ter unha actitude predisposta, porque é esa actitude a que fai avanzar ou retroceder”.
Chegará por fin, en 2018, a prescripción enfermeira?
A.P.: “Creo que non se pechará ata o segundo semestre. En España fixemos 90 versións para definir a prescripción enfermeira e que todo o mundo estivera de acordo. Parece que, por fin, teremos o amparo xurídico ao que se fixo sempre. Pero non é unha prescripción enfermeira ou médica, é colaborativa”.
