Nunha conferencia que pode verse íntegra en Youtube, o filósofo e profesor Jorge Riechmann, outro gran expoñente do Decrecemento, fálanos do concepto de “extralimitación” referido aos sistemas humanos demasiado grandes en relación co ecosistema. A idea é que crecemos demasiado como sociedade e fixémolo tanto que a pegada ecolóxica conxunta da humanidade supera a biocapacidade da Terra.
Seguro que moitos coñecen esa estatística que di que se todos vivísemos como os cidadáns de EE.UU. serían necesarios 5 planetas Terra para manter o devandito estilo de vida.
Actualmente, segundo un informe do Fondo Mundial para a Natureza (World Wildlife Fund) estamos a vivir a un ritmo do 170% da capacidade do planeta. Se tentásemos axustar os nosos estilos de vida ao 100% e se toda a poboación do planeta tivese o mesmo dereito a bens e consumos, teriamos que facer drásticas reducións en diversos comportamentos e rutinas. As cifras son arrepiantes e son unha chamada de atención sobre o uso e abuso do consumo enerxético polas sociedades mal chamadas “desenvolvidas”.
– Redución na inxesta de carne ata unha quinta parte da nosa dieta actual. De cinco filetes só deberiamos comer un.
– Redución no espazo habitado ata unha cuarta parte.
– Redución do consumo enerxético por fogar ata unha cuarta parte. Só poderiamos consumir o 25% da enerxía que usamos actualmente.
– Redución en vehículos motorizados ata menos dunha décima parte. En España iso suporía catro (repito) catro coches por cada 1.000 habitantes. Pasariamos de ter un parque móbil nacional de máis de vinte millóns de coches a pouco máis de 180.000 que en boa lóxica serían de uso esencial: ambulancias, autobuses, coches de bombeiros, etc.
– Redución do uso do avión ata unha vintecatroava parte (1/24). Para aclarar este punto, pensemos nun voo Madrid – Tenerife (1.900 km aproximadamente a ida e case 4.000 km ida e volta) En termos de xustiza poderiamos facer esa viaxe cada 31,5 anos. Ou facer unha viaxe transatlántico (por exemplo, Madrid – A Habana) unha vez na vida.
Estes cálculos resultan se nos axustamos á capacidade de carga do planeta e de forma igualitaria, é dicir, se un habitante de Sudán do Sur, por exemplo, tivese os mesmos dereitos e accesos que un cidadán español.
Comparto estes números para que cada un analice internamente canto é o dano que todos, absolutamente todos, estamos a facerlle ao planeta coas nosas rutinas diarias.
PD: A conferencia mencionada pode visualizarse íntegra na seguinte ligazón: https://www.youtube.com/watch?v=pT-bsL2PXZQ&feature=youtu.be&t=2082.
Óscar Blanco
