“El asno de oro” é un relato sorprendente. O seu autor, Lucio Apuleyo xunto con Petronio está considerado como un dos pais da novela en Roma. Natural de Madaura (na actual Alxeria) onde se descubriu en 1918 unha estatua erixida no seu nome, Apuleyo pertence ao grupo dos chamados «neosofistas» que exercían como oradores ambulantes. Filósofo, mago, narrador.., paseou o seu facundia ao redor daquel mundo mediterráneo durante anos.

A influencia da súa obra é inmensa na posteridade, sobre todo a partir do Renacemento. Desde San Agustín, Marlowe ou Milton pasando por Shakespeare, Gracián, Cervantes ou Lope de Veiga ata Ionesco e kafka, ou Ruleus, Goya e Rodin, a súa pegada é constante na creación artística occidental.

Considéraselle unha ponte na mentalidade e a cultura oriental e a súa lingua está cargada de simbolismo, ritmo, beleza e intencións polisémicas. O protagonista, Lucio, convertido nun asno, vive coa súa alma humana no interior dun corpo animal un longo espazo de tempo ata recobrar a súa forma humana outra vez coa luz agora dun novo nacemento. É unha historia de caída e redención, de crise e conversión. Relacionouse o relato cos rituais procesos psicolóxicos vinculados cos antigos misterios, especialmente os mitos de Isis e Osiris. Máis aló de todas estas consideracións, a peripecia está chea de acción e dinamismo, humor, ironía e unha rechamante excentricidade. Lucio convertido en asno ten ocasión de mostrarnos a corrupción e a crueldade, a superstición e as tensións do mundo mediterráneo da época a través dunha viaxe que lembra ao Lazarillo de Tormes pasando calamidades. De feito a novela considérase un antecedente clarísimo da picaresca. Por todos estes motivos considerei o texto de relevante interese para presentar un espectáculo en Mérida dentro da liña que veño explorando desde hai tempo. Grandes textos da cultura mediterránea que veñen da tradición oral e paseando pola literatura volven outra vez a esa mesma tradición a través do teatro. O asno de ouro non se representou nunca baixo ningunha forma, o que engade un valor especial ao seu caso. A estrea mundial dun clásico latino. A música, a prosodia específica para este tipo de textos, o humor e o sentido de festa priman na súa adaptación.”

  teatro